Minorka – małe jest piękne

Minorka, druga co do wielkości wyspa Balearów, nie jest tak znana jak Majorka czy Ibiza. Jest oazą spokoju z dzikimi plażami i wspaniałą przyrodą, ma też w sobie urok, którego próżno szukać na innych rozsławionych wyspach. Na Minorce życie toczy się kompletnie inaczej niż w rozrywkowo-turystycznych miejscach Archipelagu Balearów – to jedno z ostatnich takich zakątków Europy. Są tu niezniszczone współczesnością naturalne krajobrazy, które dla odwiedzających zwykle śródziemnomorskie rozrywkowe kurorty turystów stanowią dużą niespodziankę.

By chronić przyrodę na Minorce, władze wyspy zdecydowały, że nie może przebywać na niej jednocześnie więcej niż 145 tys. osób (w tym 75 tys. mieszkańców). Na sąsiedniej Majorce taka ilość turystów pojawia się co tydzień. Natomiast tutaj nawet w szczycie sezonu nie ma tłumów. Większość tutejszych terenów to rezerwat biosfery pod szczególną ochroną. Dwa największe miasta na wyspie to jej dawna stolica Ciutadella i obecna Maó (Mahón).

Oddalone od siebie o 45 km przypominają o dawnych waśniach między katolikami i wyznawcami anglikanizmu.

W Ciutadelli można nacieszyć oko pięknem architektury zabytkowych pałaców, średniowiecznych kościołów i urokliwych uliczek. Maó natomiast szczyci się drugim co do wielkości naturalnym portem świata, największym na Morzu Śródziemnym. Miasto ma wiele ciekawych rozwiązań architektonicznych, które pozostawili po sobie Anglicy, oraz teatr, który ma 180 lat i ciągłe stoją przy nim kolejki po bilety.

Jednym z miejsc krajobrazowych, które robi niesamowite wrażenie, jest najbardziej wysunięty przylądek wyspy Cap de Cavalleria z latarnią morską, która znajduje się prawie na krawędzi 100-metrowego klifu. Ogrom tego pejzażu z pięknem wyrzeźbionym w kamieniu i jego niesamowitymi formacjami zatyka dech w piersiach.

Minorkę można zwiedzać w różny sposób, także konno, pieszo i na rowerach, ale warto zobaczyć jej urodę również od morza. Wycieczki kajakami lub statkami wokół wyspy są bardzo popularne. Podczas nich w pełnej krasie można zobaczyć piaszczyste plaże, których Minorka ma 120 (od lądu są one zasłonięte wzgórzami), bajkowe zatoczki oraz brzeg w pięknych formach, który jest dostępny dla wszystkich.

Miejscowe prawo zabrania budowy prywatnych terenów. W głębi wyspy znajdują się zielone wzgórza, małe osady pasterskie i gaje oliwne. Klimat tej wyspy niemal od zawsze sprzyjał osadnictwu. Ludzie pozostawili tutaj ślady budowli sprzed 3 tys. lat.

Sezon turystyczny na Minorce trwa od maja do października. Letnia bryza daje dużo przyjemności nie tylko plażowiczom, lecz także surferom i żeglarzom. Kuchnia na wyspie to przede wszystkim różne gatunki ryb i owoce morza, które codziennie są dostarczane przez rybaków. Miejscowa specjalność to gulasz z homara lub langusty. Cenione są też sery. Niektóre ich gatunki dojrzewają nawet kilka miesięcy. Na Minorce każdy znajdzie coś dla siebie i zauroczony jej pięknem zechce tu wrócić.

Tekst i zdjęcia: Zenon Żyburtowicz