Lodołamacze 2016

Opublikowano: 10 listopada 2016

Za nami XI edycja konkursu Lodołamacze. Uroczysta gala, podczas której wręczono wyjątkowe statuetki, odbyła się 29 września w Zamku Królewskim w Warszawie. Prowadziła ją Anna Popek. Uroczystości towarzyszyła również część artystyczna, podczas której wystąpił Zespół Grupa MoCarta oraz Leszek Możdżer.

Lodołamacze to ludzie, firmy, instytucje, które angażują się w rozwiązywanie problemów osób niepełnosprawnych. Tworząc coraz lepsze warunki pracy i prowadząc dojrzałą politykę personalną, stają się symbolem etyki w biznesie i otwarcia na potrzeby osób niepełnosprawnych. Jednocześnie pokazują, że człowiek niepełnosprawny może być doskonałym pracownikiem, zaangażowanym w budowanie sukcesu firmy. Wśród laureatów tegorocznej edycji znalazły się firmy z całego kraju.

Podczas gali wręczono też Lodołamacze Specjalne. Pierwszego z nich otrzymała Martyna Wojciechowska.

Kobieta, która nie tylko angażuje się w pomaganie ludziom na krańcach świata, lecz także w pomoc Fundacji Na Ratunek Dzieciom z Chorobą Nowotworową. Jej energia, ciężka praca przynoszą realne efekty. Drugą statuetkę otrzymał Polski Komitet Paraolimpijski.

– Nie możemy ustawać w wysiłkach, by żadna osoba, którą dotknęły przeciwności losu, nie była wykluczana czy marginalizowana, ponieważ tylko wtedy będziemy mogli o sobie powiedzieć, że jesteśmy społeczeństwem otwartym i nowoczesnym – powiedziała pierwsza dama Agata Kornhauser-Duda, która objęła konkurs honorowym patronatem.

W swoim wystąpieniu podkreśliła, że aby być społeczeństwem otwartym, trzeba postępować tak, by niepełnosprawni nie czuli się odrzuceni. – Jestem głęboko przekonana, że konkurs Lodołamacze przyczyni się do pogłębiania świadomości o ich sytuacji, o ich potrzebach, a poza tym promuje właściwe wzorce, postawy godne naśladowania – mówiła.

Po gali odbyła się wystawa prac wydawnictwa AMUN. Zrobili je ludzie, którzy podczas malowania nie używają rąk. Malowanie jest dla nich normalnością, nawet wtedy, gdy stosują metody dość niekonwencjonalne. Nie jest istotne, że trzymają ołówek czy pędzel w zaciśniętych ustach lub też w palcach stopy. Każdy z tych sposobów wymaga jedynie treningu, czasu i cierpliwości, by przenieść na papier i płótno swoje wrażenia, uczucia, czy zaobserwowaną rzeczywistość.