Szparagi zyskują w Polsce coraz większą popularność, ale wciąż daleko nam do Niemców, czy Brytyjczyków, którzy spożywają ich dużo, dużo więcej. Nic dziwnego. Szparagi są niskokaloryczne, mają mnóstwo witamin. Jedzenie szparagów pomaga zachować odporność, młodość, usprawnić pracę serca.
Ich pełna nazwa brzmi: szparagi lekarskie. Znane są ludziom od ponad dwóch tysięcy lat, starożytni Grecy, stosowali szparagi na schorzenia wątroby. Dzisiaj, kiedy naukowcy zbadali ich skład okazało się, że szparagi należą do jednego z najbardziej zagęszczonych pod względem odżywczym pokarmów na świecie (index AND – Aggregate Nutrient Density Index).
100 g szparagów zawiera około 20 kcal. Poprawiają trawienie, bo w tej samej ilości znajduje się 2,1 g błonnika, który ułatwia wypróżnienia. Na dodatek dieta bogata w błonnik obniża ryzyko zachorowania na raka jelita grubego.
Szparagi mają mnóstwo wartości odżywczych: witaminy C, z grupy B, oraz E, a także sód, potas, fluor, żelazo, magnez, fosfor, mangan, miedź oraz niezbędne dla sprawnej pracy wątroby – glutation, błonnik, asparaginę, i fruktany.
Zawarte w nich przeciwutleniacze: rutyna i glutation usuwają z organizmu wolne rodniki, poprawiając tym samym wygląd włosów i spowalniając proces starzenia się skóry.
Potas przeciwdziała gromadzeniu się wody w tkankach, łagodząc w ten sposób napięcie przedmiesiączkowe. Natomiast ryboflawina, czyli witamina B2, poprawia metabolizm mózgu i przyczynia się do rzadszego występowania migren. Natomiast kwas foliowy i witamina B12 zapobiegają zaburzeniom poznawczym.
Szparagi, to także odpowiednie danie dla kobiet planujących ciąże i będących w ciąży, ponieważ kwas foliowy, który zawierają jest niezbędny dla prawidłowego rozwoju dziecka w życiu płodowym.
Zawarta w nich asparagina: wspomaga pracę nerek, dzięki niej zwiększa się ilość oddawanego moczu. W ten sposób organizm pozbywa się nadmiaru płynów i soli – to zbawienne dla osób cierpiących na obrzęki i nadciśnienie. Dodatkowo asparagina rozszerza naczynia krwionośne i usprawnia pracę serca.
Szparagi chronią też wzrok, ponieważ zawarta w nich luteina i zeaksantyna gromadzą się w plamce żółtej oraz i soczewce oka. Luteina chroni pręciki obwodowej części siatkówki, zeaksantyna natomiast czopki w części centralnej. Barwniki te są filtrem pochłaniającym szkodliwe dla oka promieniowanie ultrafioletowe, obniżają więc ryzyko wystąpienia zaćmy, zwyrodnienia barwnikowego siatkówki i zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem.
Na tym nie koniec – witamina K zawarta w szparagach służy do budowy białka wiążącego wapń w kościach, co jest kluczowe dla osób zagrożonych osteoporozą.
Po spożyciu szparagów zmienia się zapach moczu, delikatnie mówiąc przypomina nieświeże jajko. Ale to za sprawą zdrowych związków powstających podczas rozkładu asparaginy i S-metylometioniny, z których tworzy się mieszanina zawierająca siarkę. To minus spożywania szparagów. Osoby uczulone na pora i cebulę powinny uważać, bo mogą być też uczulone na szparagi.
Rozgotowane warzywa tracą swoje właściwości odżywcze. Tak samo jest ze szparagami. Zalecenia ekspertów są jasne: gotować maksymalnie do 5 minut, z główkami poza wodą.
Przechowywać też ostrożnie. Po zbiorze szparagi metabolizują tlen i produkują dwutlenek węgla, a więc należy ich łodygi owinąć mokrym ręcznikiem i przechowywać w lodówce maksymalnie dwa dni od zakupu.
Szparagi można mrozić, ale najwyżej na miesiąc od umycia i wysuszenia. Po zblanszowaniu do dziewięciu miesięcy.
Dodaj komentarz